παραβουκολώ

-έω, Α

εκτρέπω κάποιον από τον δρόμο του με απάτη, δόλο ή πανουργία, εξαπατώ, παραπλανώ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + βουκολῶ «εξαπατώ» (< βουκόλος»βοσκός»)].